โคทาโร่ อยู่คนเดียว ซีรีส์ การ์ตูนแอนิเมชัน ญี่ปุ่นที่เคยถูกพูดถึงอย่างมาก ดัดแปลงมาจากมังงะขายดีของอาจารย์มามิ ซึมุระ เล่าเรื่องของ “ซาโต้ โคทาโร่” เด็กชายวัย 4 ขวบ ที่ย้ายเข้ามาอาศัยในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง โดยใช้ชีวิตอยู่คนเดียว และได้ทำความรู้จักกับนักเขียนหนุ่ม และหญิงสาวข้างห้อง จนเกิดเป็นมิตรภาพต่างวัย แม้จะดูเหมือนเป็นการ์ตูนเด็ก แต่จริงๆ แล้วการ์ตูนแอนิเมชันญี่ปุ่นเรื่องนี้สอดแทรกข้อคิดดีๆ เกี่ยวกับการยอมรับความอ่อนแอ ให้กำลังใจ และพร้อมกับก้าวเดินต่อไปนั่นเอง
มีข้อสังเกตที่น่าสนใจประการหนึ่งที่เพื่อนผู้ทำงานในหน่วยงานพัฒนาเยาวชนเล่าให้ผมฟัง เขาบอกว่าถ้าเจอเด็กที่ “ดูแก่เกินวัย” ให้ตั้งใจสังเกตเอาไว้ดีๆ ยิ่งปูมหลังของเด็กคนนั้นยากลำบาก ความแก่กร้านของเด็กก็ยิ่งปรากฏให้เห็นเด่นชัด
เด็กชายเคาะประตูอพาร์ตเมนต์ของคาริโนะ นักเขียนการ์ตูนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ห้องข้างๆ เด็กชายโค้งคำนับ ส่งกระดาษทิชชู่ที่บรรจงเลือกมาเป็นของขวัญแก่เพื่อนบ้านคนใหม่ด้วยมารยาทอันดี พร้อมแนะนำตัวว่าชื่อ ซาโต โคทาโร่ จากนี้ไปจะเป็นเพื่อนบ้านของพวกเขา ด้วยภาษาและสำเนียงของขุนนางโบราณ เจ้าเด็กคนนี้คงลำบากมามากทีเดียว
Kotaro Lives Alone เป็นแอนิเมชั่นซีรีส์ที่สร้างจากหนังสือการ์ตูนตลกชื่อเดียวกัน (ชื่อตามภาษาต้นทางคือ Kotarō wa Hitori Gurashi – โคทาโร่อาศัยอยู่ตามลำพัง) จากปลายปากกาของมามิ ทสึมุระ ตีพิมพ์ตอนแรกในนิตยสารการ์ตูนรายปักษ์ Big Comic Superior ฉบับเดือนมีนาคมปี 2015 เรื่องราวของมันว่าด้วยบรรดาผู้คนที่และสิ่งละอันพันละน้อยที่อยู่รายรอบตัวโคท่าโร่ เด็กชาย 4 ขวบผู้มีบุคลิกล้ำเกินวัย เขาพูดจาด้วยสำนวนของชนชั้นสูง ใส่ใจกับมารยาทพิธีรีตอง ใส่ใจกับการดูแลรูปลักษณ์จนถึงขั้นหมกมุ่น แสดงอารมณ์น้อยเกินเด็กอนุบาลทั่วไป และอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์หนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องน้ำตามลำพัง ไร้วี่แววของพ่อแม่ผู้ปกครอง
ทั้งคนดู คาริโนะและผู้อาศัยรายอื่นๆ ในอพาร์ตเมนต์ต่างเข้าใจได้ในทันทีว่าโคทาโร่ไม่ธรรมดา เมื่อเรื่องราวดำเนินต่อไปอีกสักหน่อย เราก็จะได้พบความจริงว่าความไม่ธรรมดาของเด็กชายโคทาโร่มันดูสมจริงเอามากๆ โดยเฉพาะเมื่อเราเริ่มตระหนักได้ว่าวัตถุดิบของ การ์ตูน เรื่องนี้คือเรื่องที่ไม่ตลกเอาเสียเลยอย่างปัญหาการละเลยทอดทิ้งเด็ก หนึ่งในปัญหาใหญ่ของหลายประเทศที่มีปัญหาเรื่องความวิตกของประชากรที่มีต่อความมั่นคงในชีวิต
