ภาพยนตร์เรื่อง “เธอเหงาเราเผลอ“เป็นภาพยนตร์เกาหลีที่ดัดแปลงมาจากนิยายชื่อดังในชื่อเดียวกัน ซึ่งได้นักแสดงมากฝีมืออย่าง คิมโกอึน และ โนซังฮยอน มารับบทนำหนังเรื่องนี้เล่าเรื่องราวความสัมพันธ์แบบเพื่อนรักต่างเพศและต่างรสนิยมทางเพศระหว่าง แจฮี หญิงสาวที่ใช้ชีวิตอย่างอิสระและไม่แคร์สายตาใคร กับ ฮึงซู เกย์หนุ่มที่เก็บซ่อนตัวตนจากสังคม เมื่อทั้งคู่ต้องมาเป็นรูมเมตกันในเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยความเหงาและอคติ มิตรภาพของพวกเขาจึงเป็นเหมือนเซฟโซนที่ช่วยเติมเต็มซึ่งกันและกัน เป็นภาพยนตร์ที่สะท้อนการเติบโตและการค้นหาตัวตนในสังคมที่ยังไม่เปิดกว้าง โดยนำเสนอทั้งความสนุก ความอบอุ่น และความเจ็บปวดไปพร้อม ๆ กัน เหมาะสำหรับคนที่กำลังมองหาหนังที่บอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์อันลึกซึ้งและมีความหมายในแบบที่หาไม่ได้ง่าย ๆ เนื้อเรื่องหนัง Love in the Big City จุดเริ่มต้นของมิตรภาพทั้งสองคนมาเจอกันในฐานะนักศึกษามหาวิทยาลัย พวกเขาต่างถูกมองว่าเป็นคนนอกคอกในแบบของตัวเอง แจฮี ถูกมองว่าเป็นคนสำส่อนจากความกล้าแสดงออกและชีวิตที่ดูปาร์ตี้หนัก ส่วนฮึงซูต้องปกปิดรสนิยมทางเพศของตัวเองอย่างมิดชิด จนกระทั่งทั้งคู่ได้มารู้ความลับของกันและกัน และตัดสินใจมาเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ความสัมพันธ์นี้จึงเป็นเหมือนเซฟโซนที่ทำให้พวกเขาเป็นตัวของตัวเองได้โดยไม่ต้องเสแสร้งการเติบโตและการเผชิญหน้ากับความจริง หนังจะพาผู้ชมไปติดตามชีวิตของแจฮีและฮึงซูตลอดหลายปี ตั้งแต่วัยเรียนที่เต็มไปด้วยความฝัน ไปจนถึงช่วงวัยผู้ใหญ่ที่ต้องเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริง ทั้งในเรื่องหน้าที่การงาน ความสัมพันธ์ และแรงกดดันจากสังคม พวกเขาสนับสนุนและคอยอยู่เคียงข้างกันในทุกช่วงเวลา ไม่ว่าจะเป็นตอนที่แจฮีอกหักจากผู้ชายที่ไม่จริงใจ หรือตอนที่ฮึงซูต้องเผชิญหน้ากับแม่ที่ไม่ยอมรับตัวตนของเขา การสะท้อนประเด็นทางสังคม นอกจากจะเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครหลักแล้ว หนังยังสอดแทรกประเด็นทางสังคมที่ละเอียดอ่อนได้อย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเป็นปัญหาการเหยียดเพศในสังคมเกาหลีที่ยังไม่เปิดกว้าง การกดดันจากค่านิยมแบบเดิมๆ รวมถึงการที่คนเรามักจะตัดสินคนอื่นจากรูปลักษณ์ภายนอกหรือสิ่งที่แตกต่างจากตัวเองความรักในรูปแบบที่หลากหลาย “เธอเหงาเราเผลอ” ไม่ได้เป็นเพียงหนังรักโรแมนติกทั่วไป แต่เป็นหนังที่ให้คำนิยามของ “ความรัก”

ซีรีส์เกาหลี Bon Appetit, Your Majesty (เชิญเสวยให้อร่อยพะย่ะค่ะ) เป็น ผลงานแนวโรแมนติกแฟนตาซี ย้อนเวลาที่มีกลิ่นอายไม่เหมือนใคร เพราะหยิบเอา “อาหาร” มาเป็นหัวใจสำคัญในการเล่าเรื่อง โดยเปิดเรื่องด้วย ยอน จียอง เชฟสาวมากความสามารถจากโลกปัจจุบันที่เพิ่งประสบความสำเร็จในการแข่งขันทำอาหารระดับนานาชาติ แต่ชะตากลับเล่นตลก เมื่อเธอย้อนเวลากลับไปในยุคโชซอน และต้องเผชิญกับโลกที่เต็มไปด้วยกฎระเบียบ วังหลวงที่ซ่อนเล่ห์กล และราชาผู้เย็นชาอย่าง พระเจ้าอีฮอน สิ่งที่ทำให้ซีรีส์เรื่องนี้แตกต่างจากแนวโรแมนซ์ย้อนเวลาเรื่องอื่น ๆ คือการใช้ “อาหาร” เป็นสื่อกลางเชื่อมโลกสองยุคเข้าด้วยกัน ทุกเมนูที่จียองปรุงไม่เพียงสร้างความตื่นตาตื่นใจแก่เหล่าขุนนางและชาววัง แต่ยังเป็นกุญแจไขหัวใจของราชาผู้แข็งกร้าวทีละน้อย จนกลายเป็นเรื่องราวความรักอบอุ่นที่แทรกอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งในวัง และการดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด เนื้อเรื่องของซีรี่ส์ เชิญเสวยให้อร่อยพะย่ะค่ะ เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อ ซ่งเหยียน  หญิงสาวนักออกแบบรองเท้าผู้มุ่งมั่น ได้รับการวินิจฉัยว่าลูกชายวัย 5 ขวบของเธอ ซ่งห่าวอวี่ เป็นโรคประหลาดที่ทำให้เขาพูดไม่ได้และมีอาการเจ็บป่วยบ่อยๆ เธอได้พาเขาไปตรวจที่โรงพยาบาลหลายแห่ง แต่ไม่มีใครสามารถระบุสาเหตุที่แน่ชัดได้ จนกระทั่งเธอได้พบกับ ฉีซื่อเฉิง ประธานบริษัทเฟอร์นิเจอร์ผู้ร่ำรวยและเย็นชา ผู้ซึ่งลูกชายของเขาก็มีอาการป่วยเช่นเดียวกันและไม่สามารถพูดได้เมื่อทั้งสองคนได้พบกันโดยบังเอิญที่โรงพยาบาล ซ่งเหยียนได้เห็นว่าลูกชายของฉีซื่อเฉิงมีอาการป่วยแบบเดียวกับลูกชายของเธอ แต่กลับได้รับการรักษาจากแพทย์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก และที่น่าแปลกใจคือเมื่อลูกชายทั้งสองคนได้มาอยู่ใกล้กัน กลับแสดงอาการดีขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ ในที่สุด ซ่งเหยียนได้รู้ความจริงว่าลูกชายของฉีซื่อเฉิงไม่ได้เป็นลูกแท้ๆ แต่เป็นลูกบุญธรรมที่เขารับมาเลี้ยง ส่วนลูกชายของเธอ ซ่งห่าวอวี่ กลับเป็นลูกชายที่หายสาบสูญไปตั้งแต่เกิดของฉีซื่อเฉิง นั่นหมายความว่าเด็กชายทั้งสองคนเป็น “พี่น้องฝาแฝด” กัน!เมื่อรู้ความจริง ฉีซื่อเฉิงต้องการจะรับซ่งห่าวอวี่กลับไปดูแล แต่ซ่งเหยียนปฏิเสธ เพราะเธอรักลูกชายคนนี้มากและไม่ต้องการให้เขาต้องจากไป ในขณะเดียวกันแพทย์ก็ได้แนะนำว่าวิธีที่ดีที่สุดในการรักษาอาการป่วยของเด็กๆ คือให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเพื่อกระตุ้นพัฒนาการและการสื่อสาร ด้วยเหตุผลนี้ ฉีซื่อเฉิงจึงยื่นข้อเสนอสุดพิเศษให้กับซ่งเหยียน นั่นคือ “การแต่งงาน” เขาเสนอให้ทั้งสองคนมาแต่งงานกันเพื่อที่เด็กๆ จะได้อยู่ด้วยกันและได้รับการดูแลอย่างเต็มที่จากทั้งพ่อและแม่ ซ่งเหยียนเห็นแก่สุขภาพของลูกชายจึงยอมตกลงการแต่งงานครั้งนี้เป็นเพียง “การแต่งงานในนาม” เท่านั้น ทั้งสองคนตกลงกันว่าจะใช้ชีวิตคู่แบบเพื่อนร่วมห้อง แต่การใช้ชีวิตภายใต้ชายคาเดียวกัน ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนที่สนิทกันมากขึ้น ซ่งเหยียนได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความเย็นชาของฉีซื่อเฉิง