การ์ตูน

โคทาโร่ อยู่คนเดียว ซีรีส์ การ์ตูนแอนิเมชัน ญี่ปุ่นที่เคยถูกพูดถึงอย่างมาก ดัดแปลงมาจากมังงะขายดีของอาจารย์มามิ ซึมุระ เล่าเรื่องของ “ซาโต้ โคทาโร่” เด็กชายวัย 4 ขวบ ที่ย้ายเข้ามาอาศัยในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง โดยใช้ชีวิตอยู่คนเดียว และได้ทำความรู้จักกับนักเขียนหนุ่ม และหญิงสาวข้างห้อง จนเกิดเป็นมิตรภาพต่างวัย แม้จะดูเหมือนเป็นการ์ตูนเด็ก แต่จริงๆ แล้วการ์ตูนแอนิเมชันญี่ปุ่นเรื่องนี้สอดแทรกข้อคิดดีๆ เกี่ยวกับการยอมรับความอ่อนแอ ให้กำลังใจ และพร้อมกับก้าวเดินต่อไปนั่นเอง มีข้อสังเกตที่น่าสนใจประการหนึ่งที่เพื่อนผู้ทำงานในหน่วยงานพัฒนาเยาวชนเล่าให้ผมฟัง เขาบอกว่าถ้าเจอเด็กที่ “ดูแก่เกินวัย” ให้ตั้งใจสังเกตเอาไว้ดีๆ ยิ่งปูมหลังของเด็กคนนั้นยากลำบาก ความแก่กร้านของเด็กก็ยิ่งปรากฏให้เห็นเด่นชัด เด็กชายเคาะประตูอพาร์ตเมนต์ของคาริโนะ นักเขียนการ์ตูนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ห้องข้างๆ เด็กชายโค้งคำนับ ส่งกระดาษทิชชู่ที่บรรจงเลือกมาเป็นของขวัญแก่เพื่อนบ้านคนใหม่ด้วยมารยาทอันดี พร้อมแนะนำตัวว่าชื่อ ซาโต โคทาโร่ จากนี้ไปจะเป็นเพื่อนบ้านของพวกเขา ด้วยภาษาและสำเนียงของขุนนางโบราณ เจ้าเด็กคนนี้คงลำบากมามากทีเดียว Kotaro Lives Alone เป็นแอนิเมชั่นซีรีส์ที่สร้างจากหนังสือการ์ตูนตลกชื่อเดียวกัน (ชื่อตามภาษาต้นทางคือ Kotarō wa Hitori Gurashi – โคทาโร่อาศัยอยู่ตามลำพัง) จากปลายปากกาของมามิ ทสึมุระ ตีพิมพ์ตอนแรกในนิตยสารการ์ตูนรายปักษ์ Big

ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน เจ้าสาวฮาโลวีน เป็น การ์ตูนแอนิเมชัน เรื่องราวของยอดนักสืบจิ๋วโคนัน เดอะมูฟวี่ กลับมาอีกครั้ง ในครั้งนี้เกิดขึ้นในช่วงเทศกาลฮาโลวีนกลางย่านชิบูย่า กรุงโตเกียว เมื่อโคนันและเพื่อนๆ ได้รับเชิญไปงานแต่งงานของ “มิวาโกะ ซาโต้” แต่กลับเกิดเหตุคนร้ายกลุ่มหนึ่ง บุกเข้ามาในงาน ทำให้ “วาตารุ ทาคางิ” พยายามปกป้องเจ้าสาวของเขาจนได้รับบาดเจ็บ โคนันสืบพบว่าเหตุการณ์ทุกอย่างกลับถูกเชื่อมโยงเข้ากับมือวางระเบิดที่หลบหนีออกจากเรือนจำพอดี เขาจึงต้องทำหน้าที่นักสืบเพื่อไขปริศนาในครั้งนี้ให้ได้ เดอะมูฟวี่ ภาคนี้ทำหน้าที่ได้อย่างสมเกียรติทั้งในด้านการเล่าเรื่องที่ลื่นไหลกระชับฉับไวมาก ช่วงแรกที่ตัดสลับกับดนตรีงานแต่งงานที่บิ๊วอารมณ์ แอบทำจังหวะเสียเพราะรวบไปเนี่ยแหละ มันทำให้แอบรู้สึกว่าหนังรีบเฉลยปมไวไปนิด หลังจากนั้นหนังก็ประเคนคดีเข้าหาใส่โคนัน แต่ก็ไม่วายจะมอบพื้นที่ให้กับโฟกัสหลักของภาคอย่างทาคางิกับซาโต้ที่มีปมสำคัญที่แอบรู้สึกว่ามันเบาไปหน่อยกับคนดูทั่วไปที่ไม่เคยดูซีรีส์มาก่อน แถมเดิมพันก็ไม่ได้สูงพอกับการเป็นเมนหลักของเรื่องด้วย แต่เรื่องความสำคัญคือหวานจนน่าอิจฉาเลยล่ะ เช่นเดียวกับกลุ่มของตำรวจที่บทบาทสำคัญเฉลี่ยตามความเหมาะสม ตัวละครรับเชิญของภาคก็มีความสำคัญแตกต่าง แต่ก็อาจจะไม่ได้โดดเด่นมากนัก ในขณะที่ตัวฟุรุยะไม่ได้เป็นบทเด่นหลักหรือขโมยซีนทั้งเรื่องอย่างที่คิด เขามีหน้าที่เชื่อมเรื่องความสัมพันธ์ของสี่พยัคฆ์นักเรียนตำรวจเสียมากกว่า ซึ่งช่วงนั้นมันเจ๋งประหนึ่งดูหนังแอ็คชั่นชั้นดีเลยด้วย จนยิ่งน่าสลดหดหู่กับชะตากรรมของสหายที่ล่วงลับไปของเขา ในขณะเดียวกันเราก็ได้เห็นความร่วมมือของเขากับโคนันตลอดทั้งเรื่อง เมื่อเทียบกับภาค 22 ประหนึ่งหนังมิชชั่น อิมพอสซิเบิ้ลเลย พาร์ทของคดี ไม่ได้ซับซ้อน แต่ค่อนข้างจะมีชั้นเชิงน่าติดตามชวนลุ้นขึ้นมากว่าภาคที่แล้วโข แม้จะเดาคนร้ายได้ง่าย แต่ก็ไม่สามารถหามูลเหตุจูงใจที่สมเหตุสมผลได้จนโคนันต้องมาเฉลย และไม่ต้องคิดว่าภาพรวมคดีมันจะเข้าใจยากเหมือนภาคที่แล้ว คราวนี้มันย่อยง่ายกว่า และพาร์ทแอ็คชั่นก็ไม่ได้ใส่มาแบบพร่ำเพรื่อ แต่ใส่มาเพื่อเล่าเรื่องและโชว์ความสามารถของโคนันแบบไม่เฝือมากนัก เมื่อเทียบกับภาคก่อน ๆ เพราะรอบนี้หนังให้ความสำคัญกับ “ความร่วมมือ”