เอเดน

แสงแดดยามบ่ายคล้อยทอดตัวบนทางหลวงหมายเลข 1 ริมชายฝั่งแคลิฟอร์เนีย ขณะที่รถยนต์สีเงินคันเก่ากำลังแล่นเข้าสู่เมืองเล็กๆชื่อซานตามารินา เมืองที่อลินาเคยเรียกว่า “บ้าน” เมื่อสิบปีก่อน เสียงเพลงคลาสสิกจากวิทยุขับกล่อมเบาๆท่ามกลางความทรงจำที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด เธอไม่คิดว่าจะได้กลับมาเมืองนี้อีก โดยเฉพาะหลังจากที่แม่จากไปและบ้านถูกขายทิ้ง แต่เมื่อข่าวงานรวมรุ่นมัธยมปลายถูกส่งมาถึงเธอทางอีเมล ความรู้สึกบางอย่างก็กระซิบเบาๆในใจว่า “กลับไปดูเถอะ” จึงเป็นเหตุผลให้เธอหยุดรถที่หน้า Motel California สถานที่พักราคาถูกที่อยู่ริมทางหลวง แต่เต็มไปด้วยความทรงจำ อลินาก้าวออกจากรถ กลิ่นอากาศเค็มๆ จากทะเลผสมกับกลิ่นดินแห้งกรังคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินเข้าไปเช็คอิน และนั่นเองที่สายตาเธอสะดุดกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ผมสีน้ำตาลเข้ม ยิ้มกว้าง และแววตาอบอุ่น เอเดน เธอถามอย่างไม่แน่ใจ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏชัดเจนยิ่งขึ้น “อลินา… พระเจ้า ฉันคิดว่าจำเธอได้” เอเดนเคยเป็นเพื่อนสนิทในวัยเด็ก และกลายเป็นรักแรกของเธอในช่วงปีสุดท้ายของมัธยมปลาย ก่อนที่ชีวิตจะพาเธอออกจากเมืองไปสู่โลกที่ใหญ่กว่า และเขาเลือกอยู่ที่นี่ ดูแลกิจการเล็กๆของครอบครัวหลังพ่อแม่จากไป เวลาผ่านไปสิบปี แต่บทสนทนาของพวกเขากลับไหลลื่นอย่างไม่รู้สึกถึงช่องว่างนั้นเลย พวกเขาคุยกันถึงชีวิตหลังจากโรงเรียน ความฝันที่สำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง และการค้นหาตัวเองในโลกที่เปลี่ยนไปทุกวัน ในคืนถัดมา อลินาไปร่วมงานรวมรุ่นที่โรงเรียนเก่า เธอพบเจอเพื่อนเก่าหลายคน แต่ไม่มีใครทำให้หัวใจเธอเต้นแรงได้เท่ากับตอนที่เอเดนเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับเสื้อเชิ้ตเรียบๆและรอยยิ้มเดิมที่เธอจำได้แม่น หลังงานจบ ทั้งคู่เดินเล่นบนชายหาด เสียงคลื่นกระทบฝั่งเบาๆเหมือนเป็นจังหวะของหัวใจที่เต้นตรงกันโดยไม่ได้นัดหมาย “เธอเคยคิดจะกลับมาที่นี่ไหม?” เอเดนถาม อลินา […]