เมื่อความรู้สึกเขินอายปะทุขึ้น ไม่ใช่แค่ใบหน้าจะแดงก่ำ แต่จะมีวงสีแดงก่ำคล้ายหูและตาของหมีแพนด้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าอย่างชัดเจน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความเขินที่น่ารักและบ่งบอกถึงอารมณ์ที่แท้จริงของผู้คนในเมืองแห่งสีเทาที่ทุกอย่างดูจืดชืดและผู้คนมักเก็บงำความรู้สึก “ลิลลี่“ เด็กสาววัยใสผู้มีอาการ “แพนด้าบลัช” ขั้นรุนแรง เธอเขินง่ายมากจนใบหน้ามักจะแดงก่ำเป็นวงแพนด้าอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างการโดนชม หรือการที่ครูเรียกชื่อหน้าห้อง ทุกครั้งที่เธอเขิน วงแพนด้าบนใบหน้าก็จะยิ่งแดงเข้มขึ้นเรื่อย ๆลิลลี่มักจะรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเพราะอาการนี้ เธอคิดว่ามันเป็นปมด้อยที่ทำให้เธอแตกต่างจากคนอื่นที่ดูสุขุมและไม่แสดงอารมณ์ชัดเจน เธอพยายามซ่อนความเขินอายด้วยการใส่ผ้าพันคอผืนใหญ่ตลอดเวลา และพยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่จะทำให้เธอต้องหน้าแดงวันหนึ่ง เธอได้พบกับ “เรย์“ เด็กหนุ่มสุดคูลผู้ไม่เคยเขินอายเลยแม้แต่น้อย

ใบหน้าของเขาไม่เคยปรากฏวงแพนด้าสีแดง ทำให้เขากลายเป็นที่สนใจและเป็นที่ชื่นชมของคนรอบข้างในฐานะ “ผู้ที่ไม่เคยมีแพนด้าบลัช” เรย์เป็นคนเงียบ ๆ แต่มีความสามารถพิเศษในการสังเกตคนอื่นลิลลี่ได้ตกหลุมรักเรย์ตั้งแต่แรกเห็น แต่ความเขินอายทำให้เธอไม่กล้าเข้าใกล้ ทุกครั้งที่เรย์มองมา หรือแค่พูดกับเธอสั้น ๆ ใบหน้าของเธอก็จะแดงก่ำเป็นแพนด้าจนแทบจะปิดบังไม่มิดแต่แล้ว เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเมืองแห่งสีเทาเริ่มประสบปัญหาบางอย่าง พลังงานแห่งความรู้สึกของผู้คนเริ่มจางหายไป ทำให้สีสันในเมืองเริ่มซีดจางลงเรื่อย ๆ นักวิทยาศาสตร์พบว่าพลังงานที่ขับเคลื่อนเมืองนี้คือ “พลังงานแห่งอารมณ์ที่บริสุทธิ์” โดยเฉพาะพลังงานจาก “แพนด้าบลัช”ลิลลี่ต้องออกเดินทางร่วมกับเรย์และเพื่อน ๆ เพื่อค้นหาวิธีที่จะนำสีสันกลับคืนมาสู่เมือง ระหว่างการเดินทาง ลิลลี่ได้เรียนรู้ที่จะยอมรับอาการแพนด้าบลัชของตัวเอง และค้นพบว่าความเขินอายของเธอนั้นไม่ใช่จุดอ่อน แต่เป็น “พลังพิเศษ“ ที่แท้จริง เพราะทุกครั้งที่เธอเขิน ใบหน้าของเธอจะส่องประกายสีแดงที่สามารถปลุกพลังงานบางอย่างให้ตื่นขึ้นได้เรย์เองก็เริ่มเข้าใจว่าการไม่เคยเขินอายเลยนั้น อาจทำให้เขามองข้ามความรู้สึกที่แท้จริงบางอย่างไป เขาเริ่มเห็นความสวยงามในความรู้สึกที่บริสุทธิ์ของลิลลี่ และสุดท้าย เขาก็ได้ค้นพบว่าตัวเขาเองก็มีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ “แพนด้าบลัช” ปรากฏบนใบหน้าเขาเป็นครั้งแรก! เมื่อนั้นเอง พลังแห่งความเขินที่แท้จริงก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ ช่วยนำสีสันและความมีชีวิตชีวากลับมาสู่เมืองแห่งสีเทาอีกครั้ง

บทสรุป
สำหรับการ รีวิวการ์ตูน เรื่องนี้จะมีลายเส้น เน้นความน่ารักสดใส ตัวละครมีดวงตากลมโตและใบหน้าที่แสดงอารมณ์ชัดเจน ฉากหลังของเมืองที่เริ่มต้นด้วยสีเทาแต่ค่อยๆ มีสีสันเพิ่มขึ้นเมื่อพลังงานกลับคืนมาอารมณ์ขัน แทรกมุกตลกจากการแสดงออกทางสีหน้าและท่าทางของตัวละครเมื่อเกิดอาการแพนด้าบลัช รวมถึงสถานการณ์ชวนเขินต่าง ๆ ที่ลิลลี่ต้องเผชิญข้อคิด ส่งเสริมการยอมรับในตัวเอง ความกล้าหาญที่จะแสดงความรู้สึก และการค้นพบว่าสิ่งที่เคยคิดว่าเป็นจุดด้อยอาจเป็นพลังพิเศษของเราคู่พระนาง ความแตกต่างของลิลลี่ที่เขินง่ายกับเรย์ที่ดูสุขุม ทำให้เกิดเคมีที่น่ารักและชวนติดตามฉากเด่นที่น่าสนใจฉากแรกที่ลิลลี่เขินแรง เธอพยายามซ่อนใบหน้าแดงก่ำใต้ผ้าพันคอผืนใหญ่ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร วงแพนด้าสีแดงก็ยังโผล่ออกมาให้เห็น สร้างความน่าเอ็นดูและสงสารในเวลาเดียวกันฉากที่เรย์เห็นลิลลี่หน้าแดงครั้งแรก เขาอาจจะประหลาดใจหรือสนใจเล็กน้อย เพราะไม่เคยเห็นใครมีอาการแพนด้าบลัชรุนแรงขนาดนี้ฉากที่พลังแห่งความเขินของลิลลี่ถูกปลดปล่อย ใบหน้าของเธอแดงเป็นแพนด้าเจิดจ้า แสงสีแดงพวยพุ่งออกมาจากตัวเธอ ช่วยเติมสีสันให้ดอกไม้ที่เคยเหี่ยวเฉากลับมาบานสะพรั่งอีกครั้งฉากสำคัญที่เรย์เองก็เขิน เป็นโมเมนต์ที่น่าจดจำที่สุด เพราะมันแสดงให้เห็นว่าเขาก็มีความรู้สึกที่บริสุทธิ์เช่นกัน และเขาเองก็มีความรักต่อลิลลี่จนเกิดอาการแพนด้าบลัชขึ้นมาเป็นครั้งแรก
ตัวอย่างการ์ตูน: เขินแรงแดงเป็นแพนด้า
การ์ตูนแนะนำ: Wolf King ราชาหมาป่า (ซีซั่น 1)